خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - امیر حمزه نژاد: اخیرا عضو فراکسیون امید پیشنهاد داده است تا يک روز در تقویم به موضوع «زدودن خشونت عليه زنان» نامگذاری شود تا اهميت و ارزشمندي جايگاه زنان را دو چندان کند.
در همین رابطه، «سیده فاطمه ذوالقدر»، نماینده اصلاح طلب تهران در مجلس شورای اسلامی پیشنهاد داده است تا يک روز در تقویم به موضوع «زدودن خشونت عليه زنان» نامگذاری شود تا «اهميت و ارزشمندي جايگاه زنان را دو چندان کند» و با نمادسازي براي اين موضوع اعتبار و هويت بخشي هرچه بيشتري به جايگاه زنان، مطالبات و حقوق آنها پرداخت شود.
به نظر می رسد، مدیریت تزئینی به یکی از معضلات مدیریتی خصوصا درحوزه زنان تبدیل شده است. اینکه زنان روزهایی را به نام خود در تقویم ثبت کنند موضوعی است که شاید به فرهنگ سازی جهت برخورد صحیح و درست با این جنس در جامعه منجر شود اما وقتی به تقویم نگاه می کنیم، نامگذاری های زیادی را در سالشمارها می بینم. گاهی در یک روز چندین مناسبت وجود دارد، اما آیا تنها با یک نامگذاری می توان امیدوار بود که مشکلات و دغدغه ها در آن حوزه حل و فصل شود.
از سوی دیگر نامگذاری نیز بایستی با دقت و تدبیر لازم صورت گیرد. اینکه خشونت علیه زنان چه مقدار وجود دارد و چرا بایستی این نامگذاری صورت گیرد با یک اسم گذاری صرف آنهم به تقلید از کشورهای دیگر جایز نیست. بلکه بایستی بررسی های لازم برای این موضوع به طور تحقیقاتی و پژوهشی با آمارگیری از نهادهای مربوطه صورت گیرد و سپس این موضوع در مجلس و در کمیسیون های مربوطه بررسی و تصویب شود. کشورهای خارجی هم این موارد را به سبب وضعیت و شرایط کشور خود وضع کردند و نبایستی تنها به تقلید از آنان کشورمان پا جای پای آنان بگذارد.
آسیب شناسی و پدیده شناسی در این حوزه بایستی آنچنان دقیق باشد که خدای نکرده به جای برطرف کردن آسیب یک برچسب بر روی یک جامعه چسبیده نشود. اینکه چه مقدار خشونت علیه زنان وجود دارد را بایستی به طور صحیح رصد کرد و بعد از بررسی نامی انتخاب شود که در آن اهداف نمایان باشد. درواقع نامی باید انتخاب شود که هدف در آن نهفته باشد. از سوی دیگر نامگذاری بایستی به صورتی باشد که خود آسیب زا نباشد. مثلا اینکه مردان را به خشونت علیه زنان متهم کنیم خود یک آسیب جدی در جامعه ایجاد می کند. بنابراین بایستی به طور کارشناسی شده بایستی سراغ همین موضوع رفت. درواقع این موضوع که به صورت ویترینی با آن برخورد می شود خود موضوع کمی نیست و در هر کاری بایستی به طور عملیاتی فعالیت صورت گیرد.
از سوی دیگر بایستی نگاهی به عملکرد نمایندگان زن اصلاح طلب مجلس که پیشنهاد دهنده این موضوع بوده اند، انداخت و نسبت به سوابق کاری آنان در این حوزه نگریست تا دید وی واقعا چه میزان در این حوزه دغدغه مند بوده اند. متاسفانه اصلاح طلبان نشان داده اند که با بسیاری از کارها به صورت سیاسی، ابزاری و نمایشی برخورد می کنند و این موضوع بیشتر باعث حاشیه سازی و به حاشیه راندن مسائل و دغدغه ها می شود.
به عنوان مثال در موضوع «قتل همسر دوم نجفی» اصلاح طلبان درحالی یک خشونت جدی علیه زنان اتفاق افتاده بود، به طور کاملا آشکاری سکوت اختیار کردند. سکوتی که خود به نوعی مهر تایید به مسئله خشونت علیه زنان بود. متاسفانه بعد از این ماجرا خشونت جناحی و سیاسی نیز علیه زنان شاهد بودیم. تا جایی که انواع و اقسام توهین ها و تهمت ها به زنی که به قتل رسیده بود، از سوی طرفداران این جناح سیاسی صورت گرفت.
طرحی مانند عقیم کردن زنان کارتن خواب یکی دیگر از موارد خشونت علیه زنان بود. طرحی که آینده این زنان را اصلا در نظر نمی گرفت و فقط به آنان به دیده یک کارتن خواب که قرار است کارتن خواب بماند و در همان وضعیت فلاکت آمیز از بین بروند نگاه می کرد. دریغ از برنامه ریزی برای اینکه این زنان را نجات و به زندگی عادی سوق دهند.
به نظر می رسد اصلاح طلبان بیشتر از کارهای ویترینی بایستی به کارهای عملیاتی روی بیاورند. هر چند که تجربه نشان می دهد که هیچ کار تزئینی در این حوزه وجود ندارد و اگر این افراد به طور واقعی دغدغه مند باشند بایستی به طور عملیاتی وارد میدان شوند و در جهت ترفیع وضعیت زنان در جامعه اقدام کنند.
انتهای پیام/*