خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - آرزو بهشتی، هر کشوری در راستای توسعه یافتگی که منجر به رفاه بیشتر زندگی مردم می شود، نیازمند ایجاد و گسترش نهادهای مدنی هستند تا از این طریق مردم هرچه بیشتر بتوانند در سرنوشت خود سهیم باشند و هرچه سهم مشارکت مردم بیشتر باشد، احساس رضایت از زندگی آنان بالاتر خواهد رفت.
یکی از منصه های ظهور این نهادها، شهرداری و دهداری هاست زیرا طبق نظر جمعیت شناسان، محل سکونت مردم در همه کشورها از دو حالت کلی زندگی شهری و روستایی خارج نیست و اینکه برخی به زندگی حاشیه نشینی یا زاغه نشینی روی می آورند نیز آسیبی است که از عدم توجه یا کم توجهی به زندگی روستایی ناشی می شود و عده ای مجبور می شوند به این شکل به زندگی شهری پناه بیاورند.
با این حال، همه کشورها اجازه دخالت در نحوه مدیریت زندگی را به مردم نمی دهند اما جمهوری اسلامی ایران از آن دست کشورهایی است که در قانون اساسی، ساز و کار مشخصی را در نحوه مدیریت زندگی شهر و روستا به مردم داده است.
شکل گیری و استقرار شوراهای اسلامی شهر و روستا با رای مستقیم مردم و انتخاب شهرداران و دهیاران از سوی شوراها به عنوان مدیران اجرایی سکونتگاه‌های شهری و روستایی، به طور غیرمستقیم مردم مدیریت زندگی در شهر و یا روستا را رقم می زنند.
در حال حاضر ۱۳۴۵ شهرداری و ۳۷۰۸۰ دهیاری در سطح کشور وجود دارد که به عنوان بازوان اجرایی شوراهای اسلامی مسئولیت ارتقای رفاه عمومی و نیز گسترش سرمایه اجتماعی در میان آحاد جامعه هستند.
با وجود این رویه به منظور افزایش سهم مردم از مدیریت شهر و روستا، این توقع می رفت که شوراهای اسلامی بتوانند منشاء ایجاد و یا تحول در حوزه بهداشت و سلامت، مدیریت بحران، بهبود فضای شهر و روستا و حفظ محیط زیست باشند، اما متاسفانه چنین نگاهی به این موضوع وجود ندارد.
بررسی مطالبات اعضای شورای اسلامی در دوره پنجم از عمر 20 ساله این شورا در شهر تهران، به عنوان پایتخت ایران، نشان می دهد علی رغم اینکه در این دوره، تمام 21 نماینده شورا، از یک جناح هستند ولی اعضا، عمدتا درگیر، مشکلات درون سازمانی و تشکیلاتی خود هستند که این مساله منجر به ناکارآمدی شورا، افزایش تنش‌های درونی و تسری آن به مسائل شهری شد که معضلات و مشکلات شهرتهران را دو چندان کرد.
انتخاب شهردار، بارزترین نمود فعالیت شورای اسلامی
شاید اکثر مردم با وظایف شورای اسلامی آشنا نباشند ولی اینکه انتخاب شهردار، نخستین و مهمترین وظیفه شورا است، بر کسی پوشیده نیست و ناکارآمدی شورای اسلامی شهر تهران را می توان در تعلل و انتخاب اشتباه شهردار برای تهران دانست.
کارنامه درخشان محمدباقر قالیباف که اکنون در مجلس شورای اسلامی حضور یافته است می تواند علت تعلل چند ماهه برای انتخاب شهرداری هم عرض و توانمند مانند وی باشد اما انتصاب و برکناری 3 شهردار و 1 سرپرست که در نهایت به انتخاب یک شهردار منجر شد، در زمانی کمتر از دوسال، نشان می دهد که علی رغم وجود یک جناح در شورای اسلامی، یک صدای واحد از شورا شنیده نخواهد شد و بدین ترتیب عزم جدی ای برای اصلاح شهر تهران در بین نمایندگان وجود ندارد.
سقف دغدغه های زنان عضو شورای اسلامی شهر تهران
6 زن در دوره پنجم شورای شهر تهران حضور دارند که بدین ترتیب رکورد حضور زنان را در این شورا شکسته شده است، با این حال، این عده نیز اقدامی برای بهتر شدن رفاه حال زنان شهر نمی کنند.
به نظر می رسد سقف دغدغه آنان نیز مانند برخی از به اصطلاح طرفداران حقوق زن در ایران، تصاحب 30 درصد از صندلی های مدیریت باشد، همانطور که «الهام فخاری» عضو این شورا، به مناسبت گرامیداشت روز زن، در تذکری در صحن شورا متذکر شد که سهم ۳۰ درصدی زنان در مدیریت شهری و شورای شهر رعایت نشده است!
وی همچنین با اشاره به ماده ۷۴ برنامه سوم توسعه شهرداری تهران و الزام شهرداری تهران به ارائه لایحه افزایش انتصاب جوانان در تصدی پست های مدیریتی و ارتقای سهم و نقش آنان در مدیریت؛ مصوب سال ۹۷ بیان کرد که ۵۰ درصد این سهم برای زنان تعریف شده که متاسفانه نسبت به اجرای این مصوبه ها در ساختار سازمانی شورای اسلامی شهر و دبیرخانه اجرایی توجه ای نشده است.
«شهربانو امانی» از دیگر نمایندگان این شوراست که وی نیز بر این موضوع تاکید دارد و نتیجه تبعیض مثبت شهرداری به زنان را اختصاص 30 درصد پست های مدیریتی برای زنان شاغل در شهرداری می داند.
عدم پیگیری مطالبات زنان، نقص جدی نمایندگان شورای شهر تهران
اما دیگر نمایندگان زن شورای اسلامی شهر تهران، همین واکنش اندک را هم نسبت به دغدغه های زنان نشان نداده اند، به طوری که «بهاره آروین» به عنوان یکی از این افراد و با سابقه عضو هیئت علمی گروه جامعه‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس که با شعار «شهرداری تمام شیشه ای» وارد شورای شهر شد، در سال گذشته به نشانه اعتراض به عدم توجه به نظر وی در خصوص تغییر نام برخی خیابان های تهران، چندبار استعفا داد! البته همچنان در این شورا حضور دارد.
اقدامات «ناهید خداکرمی» در حوزه سلامت، قابل تقدیر است اما حمایت از آروین و تهدید به استعفا به علت استعفای وی، موضوعی بود که سال گذشته توجه رسانه های عمومی را به خود جلب کرد.
حال آنکه این دو بزرگوار می توانستند در راستای مطالبات به حق زنان تهرانی، اقدامات موثر و متحدی را بروز بدهند نه اینکه به حواشی بپردازند.
چه خبر از مشاور امور زنان شهرداری ها
این اتفاقات در حالی رقم می خورد که این نمایندگان کمترین دغدغه ای در خصوص زنان شهر تهران ندارند چرا که در دوره قبل، شهرداری تهران، اقدام به ایجاد مراکزی تحت عنوان مشاور امور زنان کرده بود و ستاد توانمندسازی زنان سرپرست خانوار هم با کمک این مشاوران با سازو کاری پیگیر رفع مشکلات آنان و فراهم کردن شرایط اشتغال آنان بود اما شهرداری با حذف سمت مشاوران این مرکز تمام فعالیت‌های حمایتی را معطوف به معاونت اجتماعی این نهاد کرد در حالیکه برای تامین امنیت بیشتر نیاز بود تا از مشاوران خانم برای ثبت اطلاعات و ارائه خدمات به این قشر استفاده شده و مطالباتشان پیگیری شود!
تغییر اهم و مهم مطالبات زنان در شورای اسلامی
حال جای این سوال باقی است که اهم و مهم زنان در شورای شهر تهران چیست؟ آیا پیگیری و رفع مشکلات زنان شهر تهران، به ویژه زنان سرپرست خانوار اهم است یا تصدی 30 درصدی صندلی های مدیریت کارمندان شهرداری!
هرچند که طبق قانون توانمندی شورای شهر تهران می بایست منجر به ایجاد آسایش، امنیت و بالارفتن شاخصه های یک سکونتگاه سالم برای زنان به عنوان نیمی از جامعه بشود، ولی تنها صدایی که در مدت 2 سال گذشته که از عمر شورا می گذرد، شنیده نشده است، صدای زنان این شورا برای پیگیری مطالبات زنان به ویژه زنان آسیب پذیر شهر تهران است.
انتهای پیام/ز