خانم‌ها بخوانند؛

اما و اگرهای اهدای خون/آیا زنان می‌توانند خون خود را اهدا کنند؟

«اگر ما در یک جامعه ایده آل درمانی زندگی میکردیم و زنان جامعه ما میدانستند که باید بعد از دوران بلوغ و شروع عادت ماهیانه، مصرف دائمی قرص آهن داشته باشند، در این شرایط، میتوانستند همپای مردان اهدای خون کنند، بنابراین اگر یک خانم در سال، 100 عدد قرص فروس سولفات بخورد ...» این بخشی از صحبت‌های یک خون‌شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران است که به خانم‌ها توصیه می‌شود حتما بخوانند.
اما و اگرهای اهدای خون/آیا زنان می‌توانند خون خود را اهدا کنند؟
1399/06/29 - 10:28
تاریخ و ساعت خبر:
93627
کد خبر:
به گزارش خبرگزاری زنان ایران - فرزانه همتی – خون ماده‌ای ارزشمند، گران بها و بی‌بدیل است که تنها از منابع انسانی به دست می‌آید، با وجود پیشرفت‌های گسترده در دانش پزشکی، هنوز جایگزین مناسب برای آن پیدا نشده است. خون به عنوان یک دارو قمداد می‌شود که علاوه بر مصرف در خونریزی‌ها، جراحی‌ها و بیماری‌های مختلف، فرآورده‌های متعدد سلولی و پلاسمایی نیز از آن تهیه می‌شود که هر کدام کاربرد ویژه‌ای برای درمان بیماران دارد. زنان به عنوان یکی از جمعیت‌های سالم و مناسب برای اهدای خون، باورهای متعددی دارند که در اینجا لازم دانستیم با دکتر سید محسن رضوی، فوق تخصص بیماری‌های خون و سرطان و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران "درستی یا نادرستی اهدای خون در زنان" را بررسی کنیم که در ادامه می‌خوانید:
رضوی در ابتدا در پاسخ به این سوال که آیا خون دادن برای بدن مفید است یا خیر، اظهار داشت: بطور کلی و از منظر علمی، خون دادن هیچ مزیتی برای بدن ندارد. آنچه باید از بدن دفع شود بطور طبیعی و خدادای، از مجاری ادرار، گوش، چشم، بینی و ... دفع میشود و اگر خداوند خلاق بی نقص، صلاح می دانست، یک مجرا برای دفع خون در بدن قرار میداد. تفکر خون دادن برای بدست آوردن سلامتی بیشتر و القای تندرستی، یک تفکر منسوخ است.
وی با بیان اینکه در دانش پزشکی، تنها در یک مورد افراد مجاز به خون دادن هستند و آن زمانیست که غلظت خون بالا می‌رود، گفت: اگر غلظت خون بالاتر از حد لازم بوده و افزایش غلظت، با هیچ روشی قابل درمان نباشد، مجاز به خونگیری از بیمار هستیم. مثلا در بیماری سرطان مغز استخوان با نام پُلی‌سیتمی، غلظت خون به شدت بالا می رود. در این حالت، یا باید بیمار را شیمی درمانی کرد و یا باید خونگیری کرد تا غلظت خونش پایین بیاید.
خون دادن به منظور القای سلامتی نیست/اهدای خون، اشتراک سلامتی با دیگران است
این فوق تخصص بیماری‌های خون و سرطان، پاسخ داد: براساس، آنچه گفتیم به نفع خانم ها و آقایان نیست که به منظور القای سلامتی خون بدهند. اما نکته قابل توجه این است که روزانه در تمام کشورهای دنیا، هزاران واحد خون، از افراد سالم گرفته میشود که جان هزاران انسان نیازمند به خون را نجات می دهد. در واقع روزانه هزاران بیمار را می یابیم که روی تختهای بیمارستانی بستری هستند و برای زنده ماندن، نیاز به یک واحد خون دارند. همچنین گذشته از مصارف عمومی، از خون پلاکت، پلاسما و عوامل انعقادی گرفته می‌شود که بدین ترتیب، جان هزاران بیمار نجات می‌یابد. بنابراین مفهوم اصلی اهدای خون، نه برای سلامتی فرد دهنده خون، بلکه برای آرامش روانی او است که توانسته تندرستی را با دیگران به اشتراک بگذارد و بدین ترتیب، با مشارکت همگانی، یک کار نیکوکارانه فرهنگی، اجتماعی و انسانی صورت گرفته است.
زنان میتوانند خون بدهند اما بنا به رعایت شرایطی
رضوی پاسخ کامل سوال "خون دادن آری یا خیر" را داد و تصریح کرد: از این منظر، به این نتیجه میرسیم که باید در خون دادن مشارکت کرد. زیرا اگر به روزی برسیم که اخلاقیات و انسان دوستی از جامعه رخت برکند، بساط بشریت نیز باید از روی کره زمین جمع شود. بنابراین پاسخ سوال مثبت است، بله زنان نیز میتوانند خون بدهند اما بنا به رعایت شرایط آن.
خانمی که دچار کم خونی و فقر آهن است نباید خون بدهد
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران، به تنها تهدیدی که درخصوص خون دادن زنان وجود دارد، اشاره کرد و گفت: خانم ها به دلیل دوران عادت ماهانه، عمدتا ذخایر کافی آهن در خون ندارند و یا در حد لب مرز و یا پایین تر از حد لب مرز هستند. میتوان گفت؛ نیمی از زنان جهان، آهن خون پایین تر از لب مرز دارند یعنی مقدار ورودی و خروجی آهن در بدن متناسب نیست. خانم ها به دلیل عادت ماهانه طولانی و خونریزی زیاد، زایمان‌های مکرر، نخوردن گوشت به مقدار کافی، عمدتا دچار کمبود در منابع آهن هستند. بنابراین خانمی که دچار کم خونی و فقر آهن است نباید خون بدهد. اهدای 450 سی سی خون، یعنی خارج کردن 450 میلی گرم آهن از کل سه گرم آهن موجود در خون. کافیست خانمی که ذخایر آهن کافی ندارد، یکبار اهدای خون کند، بزودی از کم خونی رنج می برد.
آنچه زنان باید می‌دانستند و ندانستند
وی متذکر شد: اگر ما در یک جامعه ایده آل درمانی زندگی میکردیم و زنان جامعه ما می‌دانستند که باید بعد از دوران بلوغ و شروع عادت ماهیانه، مصرف دائمی قرص آهن داشته باشند، در این شرایط، میتوانستند همپای مردان اهدای خون کنند. مردان عمدتا دارای ذخایر کافی آهن خون هستند و میتوانند سالانه دو تا سه بار، اهدای خون کرده و در این کار اخلاقی خداپسندانه مشارکت کنند. توصیه می‌شود خانم ها بقدر کافی گوشت و قرص آهن بخورند تا بالانس خون منفی نداشته باشند و نیز باید یاد بگیرند به دلیل اینکه ماهیانه درحال بیرون ریختن آهن خون از بدنشان هستند، باید از خوراکی های مکمل استفاده کنند تا بتوانند در سال، یک تا دوبار خون بدهند و اگر آهن اضافی بخورند، میتوانند سالی سه بار خون دهند. اما چنانچه آزمایش آهن خون، بالانس منفی نشان بدهد، اهدای خون مجاز نیست.
نکات مهم تامین آهن
رضوی در رابطه با تامین آهن خون، نکاتی را بیان کرد:
1. مواد گیاهی، مانند اسفناج، چغندر و عدس، آهن مناسب ندارند، زیرا این مواد گیاهی، آهن سه ظرفیتی دارند که اصلا قابل جذب نیست، تنها چند درصد ناچیز، جذب بدن می شود. بنابراین با خوردن مواد گیاهی نمیتوان فقر آهن را جبران کرد.
2. غذایی که میتواند فقر آهن را جبران کند، گوشت است. اما خوردن زیاد گوشت نیز زیان‌های زیادی دارد. بنابراین خوردن گوشت به مقدار زیاد، برای جبران کمبود آهن، راه درستی نیست.
3. در دنیا فرآورده‌های آهن دار متنوع و زیادی وجود دارد، که خانم ها می توانند خود را به یک نوع فرآورده‌ آهن عادت بدهند و دائما مصرف کنند.
4. خانم ها باید سالانه 100 عدد قرص فروس سولفات بخورند. این قرص، 50 تا 60 میلی‌گرم آهن المنتال اساسی دارد. تقریبا تا 15 درصد این آهن عنصری، در شرایط عادی و در شرایط فقر آهن، 20 تا 25 درصد جذب بدن می شود. اگر یک خانم در سال، 100 عدد قرص فروس سولفات بخورد، (هر سه روز یک عدد) دچار کمبود آهن نمی شود و می تواند اهدای خون کند.
قرص خارجی بهتر است یا ایرانی
این خون شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران، درمورد اینکه مصرف قرص خارجی بهتر است یا ایرانی، توضیح داد: قرص فروس سولفات ایرانی، مکمل خوبی برای رفع فقر آهن است. معمولا به قرص های خارجی موادی اضافه میکنند تا طعم بد آهن را قابل تحمل کند. آهن، اصولا بدطعم است و مصرف کننده دچار تُرش کردن، دل پیچه، اسهال و یبوست خصوصا در هفته های اول مصرف، میشود و اکثرا خانم ها زیر بار خوردن قرص آهن نمیروند. آهن المنتال ایرانی، خوب، سالم، ارزان و دردسترس است.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران، علت اینکه مردم بیشتر به سمت برندهای تجاری خارجی می روند را اینچنین بیان کرد: 1. جهل مروم، 2. کم لطفی پزشکان و 3. سوء استفاده داروخانه ها و شرکتهای آهن ساز است که سود فراوانی را میبرند. متاسفانه مردم تصور میکنند نوع خارجی هر چیزی خوب است، پزشکان تصور میکنند اگر داروی خارجی تجویز کنند اعتبار بیشتری خواهند یافت و داروخانه‌های سودجو نیز با فروش داروی خارجی، سود بیشتری میکند. درصورتی‌که قرص فروس سولفات ایرانی به مراتب بهتر از قرص های خارجی است که مواد رنگی زیادی برای تغییر طعم دارند و چند عدد از آنها، تنها معادل یک قرص فروس سولفات ایرانی، آهن را در بدن تامین میکند.
مصرف آهن، 45 دقیقه قبل از غذا
وی در پایان تاکید کرد: من به عنوان یک خون شناس که سی سال است درمان آهن خون میکنم، با شجاعت تمام میگویم قرص ایرانی خوب و استاندارد است. توصیه می‌شود خانم‌ها از کم شروع کنند و بتدریج تا چند هفته به آن عادت کنند تا آهن و هموگلوبین خون شان در عرض دو ماه بهبود یابد. خانم ها حتی در سفر هم باید مصرف قرص را فراموش نکنند و هر سه روز یکبار، یک عدد مصرف و در خونشان پس انداز آهن کنند. همچنین لازم به ذکر است؛ مواد غذایی مانند چایی، چیپس، پفک و نوشابه مانع جذب آهن در روده است. آهن باید 45 دقیقه و یا یک ساعت قبل از صبحانه، ناهار و یا شام مصرف شود.

انتهای پیام/

بازگشت به ابتدای صفحه بازگشت به ابتدای صفحه
برچسب ها:
اهداخون، زنان، شرایط اهدا خون، باید ها و نباید های اهدا خون، سازمان انتقال خون،
ارسال نظر
مخاطبان گرامی، برای انتشار نظرتان لطفا نکات زیر را رعایت فرمایید:
1- نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
2- نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های اسلامی منتشر نمی‌شود.
3- نظرات بعد از بررسی و کنترل عدم مغایرت با موارد ذکر شده تایید و منتشر خواهد شد.
نام:
ایمیل:
* نظر:
بهداشت و سلامت
V
آرشیو