خبرگزاری زنان ایران

به گزارش خبرگزاری زنان ایران - در تعالیم دینی ما آمده است که نور فاطمه سلام الله حتی قبل از خلقت نور پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و علی بن ابی طالب علیه اسلام ، خلق شده است. ای نشان از عظمت از وجودی این بانوی مکرم اسلام و الگوی فرازمانی بشریت است. در این سطور به روایت ها و احادیث مربوط به خلقت و عجایب خلقت فاطمه سلام الله می پردازیم.

« منتقل شدن شگفت انگیز نور فاطمه (ع) به صلب پیامبر (ص) »
می گویند پیامبر اکرم (ص) فرمود: وقتی حق تعالی آدم (ع) را خلق کرد و مرا از صلب او بیرون آورد و خواست که فاطمه (ع) را از صلب من بیرون آورد، نور فاطمه (ع) را سیبی گردانید در بهشت و جبرئیل (ع) آن سیب را برای من آورد و گفت: «سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باد ای محمد!»
گفتم: « بر تو هم سلام و رحمت خدا باد ای حبیب من! ای جبرئیل!»
سپس جبرئیل گفت: «ای محمد! پرودگارت به تو سلام می رساند.»
من گفتم: «سلامتی ها از اوست، و سلامها و تحیّتها بسوی او بر می گردد.»
جبرئیل گفت: «ای محمد! این سیبی است که حق تعالی از بهشت برای تو هدیه فرستاده است، من آن سیب را گرفتم و به سینة خود چسباندم.))
جبرئیل گفت: «ای محمد! خداوند جلیل می فرماید: این سیب را بخور.»
وقتی سیب را پاره کردم نوری از آن ساطع گردید.
جبرئیل گفت: «چرا تناول نمی کنی؟! بخور! بدرستی که این نور، نور کسی است که نام او در آسمان، منصوره و در زمین، فاطمه (ع) است.»
گفتم: «ای حبیب من ای جبرئیل! چرا در آسمان به او منصوره و در زمین، فاطمه (ع) می گویند؟»
جبرئیل گفت: «او را در زمین فاطمه (ع) می گویند چون که شیعیان خود را از آتش جهنم قطع کرده است و دشمنان خود را از محبت خود بریده است و در آسمان او را منصوره می نامند برای آنکه محبّان خود را نصرت و یاری می کند. چنانچه حق تعالی می فرماید:« يَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ *بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشاءُ » یعنی : «در آن روز مؤمنان به سبب یاری خداوند، خوشحال خواهند شد و او هرکس را که بخواهد یاری می دهد.»
«سخن گفتن درشکم مادر »
مفضل بن عمر می گوید: از حضرت صادق (ع) سؤال کردم که: «ولادت حضرت فاطمه(ع) چگونه بود؟»
حضرت فرمود: «وقتی خدیجه(ع) با حضرت رسول (ع) ازدواج نمود، زنان مکه به خاطر عداوتی که با آن حضرت داشتند، از حضرت خدیجه (ع) دوری کردند و به او سلام نمی کردند و نمی گذاشتند که زنی نزد او برود.
حضرت خدیجه (ع) دچار وحشت عظیمی شد و لیکن عمدة غم و غصّة حضرت خدیجه (ع) برای حضرت رسول (ع) بود که مبادا از شدت دشمنی ایشان، آسیبی به آن حضرت برسد. وقتی حضرت خدیجه (ع) به فاطمة زهرا حامله شد، حضرت فاطمه (ع) درشکم با او سخن می گفت و مونس او بود و به او صبر می داد. حضرت خدیجه (ع) این حالت را از حضرت رسول (ص) پنهان می داشت. روزی حضرت داخل شد و شنید که خدیجه (ع) با شخصی سخن می گوید ولی کسی نزد او نیست، پس فرمود: « ای خدیجه! با چه کسی سخن می گویی؟» خدیجه (ع) گفت: «فرزندی که در شکم من است با من سخن می گوید و مونس من است.»حضرت فرمود: «اینک جبرئیل به من خبر می دهد که این فرزند دختر است، او و نسل او، طاهر و با میمنت و با برکت است و حقّ تعالی نسل مرا از او بوجود خواهد آورد و از نسل او، امامان و پیشوایان دین به هم خواهند رسید و حقّ تعالی بعد از انقضای وحی، ایشان را خلیفه های خود در زمین خواهد گردانید.»
« تجلّی نور حضرت زهرا (ع) بر آسمانها و زمین »
در نقل دیگری آمده است که از امام صادق (ع) پریده شد: « به چه سبب حضرت فاطمه (ع) را زهرا گفته اند؟»
امام صادق (ع) فرمودند: «زیرا حق تعالی آن حضرت را از نور عظمت خود آفرید، وقتی او را آفرید، آسمانها و زمین از نور روی او روشن گردید و دیده های ملائکه را خیره گردانید و همگی برای حقّ تعالی به سجده افتادند و گفتند: «ای خدای ما و بزرگ ما ! این چه نوری است؟»
حقّ تعالی به ایشان وحی کرد که: «نوری است که از نور خود آفریده ام و در آسمان ساکن گردانیده ام و از عظمت خود او را خلق کرده ام، و او را از صلب پیغمبری از پیغمبران خود که او را بر جمیع پیغمبران برتری داده ام بیرون خواهم آورد، و از این نور، پیشوایان دین را بیرون خواهم آورد که به امر من قیام نمانید و مردم را به دین حق هدایت کنند، و آنها را بعد از آنکه وحی من منقطع شود، درزمین خلیفه های خود می گردانم .»
انتهای پیام/*