فساد سیستمی در ایران؛ آری یا خیر؟
خطر بروز فساد سیستمی با خانوادگی شدن روابط اداری/ ضعف اخلاق، مهم ترین مشکل اجتماعی ما
فساد در جامعه فقط بعد مالی ندارد و در تمام روابط می شود فساد را دید. هر کجا روابط به جای ضوابط قرار بگیرد فساد به وجود میآید. از طرف دیگر هر قدر روابط اداری از صورت رسمی خودش خارج شود و به صورت خانوادگی دربیاید، آن سیستم حتما دچار فساد میشود.
1397/11/27 - 11:24
تاریخ و ساعت خبر:
12567
کد خبر:
به گزارش خبرگزاری زنان ایران - دکتر رضا خدری -در گزارش آینده پژوهی ایران ، فساد سیستمی به عنوان مهمترین مشکل جامعه نام برده شد. در کجای روابط اجتماعی میتوان تاثیرات این فساد را دید؟
فساد در جامعه ما فقط مالی نیست. در تمام روابط این فساد را میبینید. هر کجا روابط به جای ضوابط قرار بگیرد فساد به وجود میآید. نسل مسئولین کشور ۴۰ سال است در یک دایره بسته نهایتا ۲۰۰۰ نفری در حال گردش است. این چرخاندن مدیران قبلی تحقیر نسلهای بعدی است. این چرخش افراد در احزاب غربی هم وجود دارد، اما احزاب با نقد همدیگر اصلاحات تدریجی و مداومی در سیستمها به وجود آورده اند.
از طرف دیگر هرقدر روابط اداری از صورت رسمی خودش خارج شود و به صورت خانوادگی دربیاید، آن سیستم حتما دچار فساد میشود. وقتی حکومت خانوادگی شد همه نسبت به هم کوتاه میآیند و در کیک قدرت سهیم میشوند. حالای مقدار دست اصولگرا و یک مقدار کمتری دست اصلاح طلب.
در چنین شرایطی مردم فقط ناظر نیستند. وقتی این پدیدهها را میبینند بی اعتمادی اولین موردی است که به وجود میآید. بی اعتمادی مردم در عمومیت نسبت به حاکمان جامعه و همچنین در روابط با افراد دیگر.
یکی از دلایل مشکلات اجتماعی ما ضعف اخلاقی جامعه است؛ که آنهم ناشی از همان فساد سیستمی است. در جامعهای که ضعف اخلاقی- ارزشی و نظام گسیختگی هنجاری داریم دچار مشکلات خرد (مثل اختلافات زن و شوهر، فرد با محله و...) تا مشکلات کلان (مثل رابطه مردم با حکومت) میشویم.
نظام پزشکی و درمانی ما نمونه بارز تاثیر فساد سیستمی بر اخلاق یک طبقه است. تخلفات پزشکی در مملکت بیداد می کند. اگر چند ساعت به سازمان پزشکی قانونی در پایتخت سر بزنید شاهد صف انبوه مراجعه کنندگانی می شوید که پرونده شکایت از بیمارستان ها و پزشکان سهل انگار و ناکارآمد در دست شان است.
نظام پزشکی و درمانی ما بسیار سودخواهانه است. در کشورهای دیگر پزشکان و جراحان مردم را سرکیسه نمیکنند و جان انسانها برایشان ارزش دارد.
اما در نظام پزشکی و درمانی ما پول معیار همه چیز است. فقط کسی که پول دارد میتواند درمان شود. یعنی ما دید انسانی را از دست داده ایم. نظامهای پزشکی از همان سوگند بقراط یکی از عالمترین نظام خدماتی انسانی بود است. اما در مملکت ما پزشکان تنها به فکر سود هستند و حتی بساز بفروش میشوند.
وقتی در سطوح بالای تحصیلی چنین وضعی حاکم است طبیعتا در طبقات پایینتر هم با نوعی فساد مواجه هستیم.
حکومت به عنوان نماینده جامعه وظیفه دارد حداقل نیازهای حیاتی، پایهای زیستی و زیست اجتماعی ما را فراهم کند. تهیه مسکن، تغذیه، بهداشت، درمان، آموزش، شغل و ... از وظایف اولیه تمام دولتهای امروزی است. اما در حال حاضر در کشور یک میلیون دستفروش داریم. عدم تامین نیازهای اولیه متاسفانه فساد را در طبقات پایین هم ترویج میکند.
منفعت طلبی خودخواهانه و پول پرستی دولتمردان و مسئولان تیشه به ریشه مملکت و مردم زده است.
انتهای پیام/*
بازگشت به ابتدای صفحه